review iO Pages

ff_iopages.jpgDutch magazine Io Pages published a nice review of our Onwards and Upwards album.

Some excerpts:

“Forest Field brings a tranquil form of prog with a lot of room for acoustic guitar and piano”

“What I like is the guitar playing by Cox. Regularly scharp solos can be heard, for instance in Car Park Pleasures and Stronger”

“Hope is a beautiful song with Mellotron strings and Sue Straw on flutes”.

 

If you can read Dutch, you can read the article:

 

Forest Field is een project van de Nederlandse multi-instrumentalist Peter Cox (gitaar, bas, toetsen, drums), gitarist bij Chinawhite. Andere musici zijn zanger Phil Vincent (Legion, Tragik) en zangeres-fluitiste Sue Straw, beiden Amerikanen. Onwards And Upwards is het 2e album na Pioneers Of The Future (zie iO117). De mix werd verzorgd door de bij prog liefhebbers bekende Billy Sherwood. Forest Field maakt een rustige vorm van prog met veel ruimte voor de akoustische gitaar en de piano. Ambient progressive rock noemt men het zelf en daarin kan ik me wel vinden. In 6 van de 11 nummers wordt gezongen, maar Phil Vincent heeft een wat hoge stem die me helaas niet zo kan bekoren.

Wat me wel bevalt is het bekwame gitaarspel van Cox. Hij laat met enige regelmaat scherpe solo’s horen, bijvoorbeeld in Car Park Pleasures en Stronger. De instrumentale nummers vind ik dus sterker dan de gezongen tracks, want die ontberen wat spanning. Hope is echter wel een fraai nummer met Mellotron strings en een bijdrage van Straw op fluit. Ook het stuwende Believe met een prettig synthesizer loopje is aardig. Soms hoor ik wat passages die ook als film muziek dienst zouden kunnen doen, zoals And Upwards, met opnieuw strijkers uit de Mellotron. Mensen die van ‘lichte’ prog houden, zouden de muziek van Forest Field eens kunnen proberen. Meer informatie kun je vinden op de website van de band.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.